Power en Love. Het een kan niet zonder het ander. Dat laat bijgaande quote van Martin Luther King jr treffend zien. Toch hebben we allemaal zo onze eigen voorkeuren. Wat kies jij? Power of Love? Ik neem je in mijn nieuwste blog wederom mee de leergang Corporate Antropologie in. Vervolgens, gaan we verder op reis. Naar de andere kant van de wereld. Terugkijken op een eerdere ervaring. Nu met een antropologische bril. Dank Danielle Braun dr., Arne Stoffer, Alfons van Marrewijk, Marijke Dieleman, Leo en alle collega-leergangers voor wederom een impactvolle tweedaagse.

En?

Misschien gruwel je wel van het woord Power. Of juist van het woord Love.

Ik kreeg ze allebei. In de leergang Corporate Antropologie. Het begon met een dag power. Of beter gezegd POWER. Alle ervaringen van de afgelopen jaren vliegen kriskras door mijn lijf. Heerlijk om te ervaren hoe een paar dagen later de etic bril (die van de buitenstaander) er ook weer naar kan kijken.

Tijdens de POWER dag hebben we het gehad over de vraag of leiders de cultuur scheppen (= cultuur als product van macht) óf dat het juist de mensen zijn die de regels van het spel goed spelen (= cultuur als bron van macht). En wat dat betekent voor veranderen. De antropoloog Elias omschrijft cultuur als relatieve speelsterkte en combineert daardoor het voorgaande.

Vervolgens zijn we de machtsarena ingegaan. Met behulp van een aantal vragen zien we kliekjes, sterren en geïsoleerden ontstaan. En krijgen we zicht op wat zo’n plek in het veld met je doet. Leerzaam! Zo’n machtsarena is er namelijk altijd.

Altijd?

Yep.

Voel je je al/nog thuis bij POWER of zal ik maar snel overgaan naar LOVE? Met inzicht in hoe we relaties aangaan en we huwelijken sluiten. Hoe persoonlijke ervaringen het zakelijke beïnvloeden. En ook dat praktische liefde eigenlijk best vaak voor komt. Onze Dutch way van relatie-schoon-houden, is bijvoorbeeld echt anders dan in culturen waar schuld hebben juist belangrijk is.

Waarom?

Een schuld heb je in te lossen.

Je komt dus weer terug en blijft zo verbonden.

Dat brengt me terug naar zo’n 10 jaar geleden. Ik ga met mijn vader op reis. Naar de andere kant van de wereld. Wat een reis. Geweldig! De natuur is magnifiek en we laven ons aan de gastvrijheid. We voelen pure liefde voor het land en krijgen dat ook terug. Net terug van dit vader-dochter avontuur, krijg ik de kans om voor mijn werk opnieuw die kant op te reizen. Ik ga er tijdelijk wonen en werken. Yes. Zin in!

En dan gebeurt er iets geks. De eerder ervaren gastvrijheid vind ik ver te zoeken. Oh zeker, de expats zijn blij me te zien. En het is ook prima samenwerken met het lokale team, hoewel er toch ook iets sluimert….waarom is er opnieuw een expat nodig? Och, die snap ik best. Ik krijg echter een complete cultuurschok te verwerken in de samenwerking met de vakbonden. Het is POWER met een hoofdletter. Vetgedrukt. Met grof geschut. Verbaal een enorm kabaal.

Nu heb ik van mijn vader altijd geleerd ‘blaffende honden bijten niet’. Nou, hier dus wel. Deze leiders bepalen. Ultiem machtsvertoon. Of we productie kunnen draaien. Of niet. Letterlijk. Als een Bokito staan ze voor hun groep. Uit zorg? Mmm. Ik twijfel. Ik hoor tegengeluiden. Het is duidelijk de leider bepaalt. De roedel moet volgen. En tegelijkertijd…als je het interne vakbondsspel goed speelt, kom je aldaar hoger in de ranking.

Het ontstane huwelijk met ons, de expats, de werkgever, is een verstandshuwelijk. We hebben elkaar nodig. We verschaffen elkaar werk. Nu, terugkijkend, denk ik het voor hen van meet af aan al helder was: verliefd worden heeft geen zin. We weten namelijk nu al dat we ook weer gaan scheiden. Het projectmatige karakter van het werk is daar debet aan. Het kan een paar jaar duren, maar uit elkaar gaan we toch wel. Waarom er dan energie in stoppen? Temeer omdat ik begrepen heb dat in andere branches verliefdheid en romantische huwelijken wel ontstaan.

Och, antropologisch is er nog veel meer over te vertellen. Voor mij was het toen al een rijke ervaring. Nu met een nieuw aangereikte bril, nog meer. Voor mij is sowieso helder. Een beetje minder blaffen, wat meer wij en inclusie had ik wel fijn gevonden 😊.

En jij?

Als je nu opnieuw mocht kiezen. Moet kiezen.

Ben je meer van power of meer van love?

Angelique