Het is alweer een week geleden dat ik de laatste transactie doe. Aansluitend stuur ik een mailtje met het verzoek om zijn rekening te sluiten. Tjee, dat voelt echt niet leuk. Ook al stond er met grote letters ERVEN de heer Heijnen boven zijn account, het voelt toch een beetje alsof ik mijn vader weer opnieuw gedag moet zeggen. Nu ook ‘administratief’.

Het gekke is, hij zou juist best blij zijn geweest. Blij met het feit dat het nu netjes is afgehandeld. Dat het klaar is. Dat we er geen omkijken meer naar hebben. En vooral, dat zijn leven ook op dit vlak positief voltooid is.

Ik hoor het hem zeggen: Ut is goöt zoë. Neet mir druk om make. 

Het is goed zo. Niet meer druk om maken.

Daar was hij goed in. Zich niet druk maken. En dan vooral als hij het toch niet kon beïnvloeden. Tuurlijk probeerde hij eerst of het haalbaar was, lukte, kon. Onmogelijk? Dan loslaten. Ook in gedachten. Op één uitzondering na. VOETBAL. Studio sport of de capriolen van het Nederlands elftal op TV? Hoed je dan maar! Dat ging doorspekt met aanmoedigingen en – afhankelijk van het spel – met de nodige verwensingen.

Behalve als hij vroeger bij ons langs het voetbalveld stond. Dan kregen we juist alleen aanmoedigingen. Feilloos voelde hij aan dat dat veel meer effect had. Dat kon hij sowieso heel erg goed. Zoeken naar het positieve. Hij verstond echt de kunst het leven te nemen zoals het op hem af kwam. Met alle hobbels en butsen die er bij horen.

Ik mis hem.

En ik ben blij voor hem.

Ik hoor hem zingen.

Zoals vroeger, bij de afwas. Later, samen op vakantie. Genieten van wat er is. Hij deed zo zijn best om ons te begrijpen. Ook al snapte hij soms niks meer van de nieuwerwetsigheden, was hij stronteigenwijs en begreep hij vaak geen snars van waar wij ons mee bezig hielden. Hij hield van ons. Als mens. Niet om wat we deden, maar om wie we zijn. En ook al was hij het niet met ons eens, hij liet ons wel vrij. In onze keuzes, zodat wij onze eigen fouten konden maken. Go for it. Make it happen.

Laat je niet gijzelen

En zo, zo tikt mijn vader zomaar een aantal punten aan die George Kohlrieser beschrijft in zijn boek ‘Laat je niet gijzelen’. Een aanrader. Het boek, zijn manier van lesgeven, zijn ervaringen en zijn gedachtegoed. Hij beschrijft hoe leiders het beste in mensen naar boven kunnen halen. Omdat dat is wat je als leider te doen hebt. Zorgen dat iedereen er toe doet. Omdat iedereen er toe doet.

Dat deed mijn vader ook.

Besef ik steeds meer.

Dag pa

Ut was shoën (het was mooi)

En glimlach.